ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΙΛΟΤΩΝ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.
ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ, ΟΤΑΝ ΠΑΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΑ ΔΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟ. ΘΑ ΤΗΝ ΣΗΚΩΣΕΙ, ΘΑ ΧΑΣΚΟΓΕΛΑΣΕΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ.
Ως γνωστόν υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, αυτοί που τρώνε τα ακραία κομμάτια του ψωμιού και αυτοί που τρώνε τα ενδιάμεσα. ΟΛΟΙ όμως ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη κατηγορία και δεν αλλάζουμε με τίποτα…
Εφηβικη αληθεια: Ακους μουσικη στο δωματιο σου και χορευεις/χτυπιεσαι/κανεις πως παιζεις κιθαρα και μολις μπαινει μεσα η μανα σου αρχιζεις να περπατας γυρω γυρω σαν το μαλακα, κανοντας οτι συγιριζεις και πασπατευοντας οποιο ασχετο αντικειμενο ειναι πιο κοντα, για να την πεισεις οτι δεν εκανες τον καραγκιοζη.
Κάθε φορά που ο διαιτητής δίνει απευθείας κοκκινη κάρτα θα υπάρχουν τουλάχιστον 2 παίκτες της ομάδας της οποίας ο παίκτης πήρε κοκκινη, που θα πιάνουν το κεφάλι τους με ενα βλέμμα μεταξύ απορίας και «μαμά, μόλις είδα τον μπαμπούλα!».
ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ «ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΧΤΕΣ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ ΘΕΣΗ» ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ «ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ».
OTAN ΠAME ΣTO ΣYNEPΓEIO KΑΙ MIΛAME ME TON MAΣTOPA, ΠANTA ΣKOYΠIZEI TA XEPIA TOY ME TO ΣTOYΠI.
Σε μεταμεσονυχτιες εκπομπες επικοινωνιας, το 80% των ακροατων που θα παρουν τηλέφωνο, ξεκινανε ως εξης: «Ειμαι ο ταδε, δεν ξερω αν με θυμασαι, ειχαμε μιλησει περσυ τα Χριστουγεννα» αφηνοντας ενα μικρο κενο, περιμενοντας τον δημοσιογραφο να πει «ελα ρε Μητσαρα, τι εγινε;».
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΗΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΦΟΡΕΣΕΙ (Η ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΦΟΡΕΣΟΥΜΕ) ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ ΤΟ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ, ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ «ΦΟΥΡΙΑ» ΜΑΣ ΝΑ ΚΕΡΑΣΟΥΜΕ.
ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ, ΠΟΥ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΣΥΡΜΑΤΗ ΕΝΔΟΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ, ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ -ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ ΜΕ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑ ΝΑ «ΠΙΑΣΕΙ»- ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΡΕΦΕΡΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΑ ΛΕΠΤΑ ΤΩΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΩΝ…