Όποτε κάποιος θέλει να προκαλέσει κάποιον άλλο σε μονομαχία παντός τύπου η φράση του ξεκινάει με το χαρακτηριστικό «Πότε θα σε παίξω ένα…» (Pro, ping pong, ποδοσφαιράκι κλπ.).
ΣΤΟ ΡΑΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ “ΦΟΒΕΡΑ ΠΛΑΝΑ” ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΔΕΞΙΑ Η’ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ ΜΕ 20 ΝΕΚΡΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ.
Οι cool και “μοδάτες” ενέργειες που κάνουμε σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, είναι οι ίδιες που μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας καιρό αργότερα.
Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΣ… ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ «ΚΥΜΑ ΚΑΥΣΩΝΑ».
Όταν πάμε σε μια γεματη παραλια, έχουμε ένα αίσθημα ψάρακα βλεποντας τους γύρω να έχουν ξεκινήσει ρακετες-ξαπλα-μπαλιτσα-κολύμπι, ενω εμεις ακόμα προσπαθουμε να στερεώσουμε την ατιμη την ομπρελα. Αυτο το αίσθημα μας ακολουθεί, μεχρι να μπόυμε -πλήρως- στο νερο.
Τα λάτιν επίθετα πρέπει να είναι βία καμια σαρανταριά.
Συχνά ένας δάσκαλος/καθηγητής αναπτύσσει κάποιο σκεπτικό για ορισμένα λεπτά και όταν τελειώσει, αν δει ότι δεν υπάρχουν ερωτήσεις από τους μαθητές/φοιτητές, θα πει: «Αυτό σημαίνει ότι τα καταλάβατε όλα ή δεν καταλάβατε τίποτα».
Οταν βγαινεις απο καταστημα με ρουχα, ακομη και αν δεν εχεις παρει τιποτα, εχεις το αγχος μηπως χτυπησει το αντικλεπτικο συστημα.
Όταν ήσουνα μικρός, νόμιζες ότι το μ@*νί ήταν πιο πάνω και πιο μπροστά απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα. Δηλαδή περίπου εκεί που είναι το πουλί σου.
Ακόμα και σε έξαρση ζόμπι, ακόμα και στην περίπτωση που οι ζωντανοί νεκρόι καταλάβουν την Αθήνα, υπάρχουν φανάρια στα οποία νομίζεις οτί είσαι πρώτος στην σειρά αλλά το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου θα εμφανιστεί γραφικός ταρίφας / μηχανόβιος που θα χωθεί μόνο και μόνο για να σου σπάσει τα καμπανέλια.
