Ραδιοφωνική αλήθεια: Όλοι ρωτάνε το συνομιλητή τους κλείνοντας «έχεις να προσθέσεις τίποτα;», αυτός απαντά «όχι, τα είπαμε όλα»… και συνεχίζει μιλώντας για κανά δίλεπτο. Έντυπη αλήθεια: Έχει γίνει πολύ της μόδας το υστερόγραφο. Κάθε συντάκτης/αρθρογράφος που σέβεται τον εαυτό του, ολοκληρώνει το κείμενο του φυλάσσοντας κανά δυό «Υ.Γ.» για το τέλος…
AN TO EΠAΘΛO ΓIA TO EΠITYXEΣ ΠEPAΣMA TOY ΣTIBOY MAXHΣ HTAN H EΠIBIBAΣH ΣE ΛEΩΦOPEIO TOY OAΣA, OΛOI OI ΓEPOI ΘA ‘TAN KOMANTA.
Τα γράμματα των γιατρών μπορούν να τα διαβάσουν μόνο οι ίδιοι και οι φαρμακοποιοί.
Καθε φορα που πληρωνουμε σε ενα καταστημα, η κοπελα στο ταμειο θα περασει το χαρτονομισμα απο τη συσκευη που ελεγχει αν ειναι πλαστο… Κατι βεβαια που δεν κανει ποτε με τα χαρτονομισματα που μας δινει για ρεστα…
Ο πρώτος συνάδελφος στο γραφείο που θα πεί: «Αχ, πότε θα στολίσουμε δεντράκι;», θα είναι σίγουρα γυναίκα…
ΣΤΟ ΚΡΥΦΤΟ ΟΤΑΝ ΦΥΛΑΓΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΞΥΠΝΑΚΙΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΥ ΔΙΠΛΑ ΚΙ ΕΦΤΥΝΕ ΠΡΙΝ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: ΜΕΤΑ, ΑΜΑ ΞΑΝΑΦΥΛΑΓΑΜΕ, ΛΕΓΑΜΕ “ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΔΕΞΙΑ ΜΟΥ, ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΘΑ ΤΑ ΦΥΛΑΞΕΙ 10000000000… ΦΟΡΕΣ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ). ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ, ΤΡΕΛΑΙΝΑΝ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ “ΤΑ ΦΥΛΑΓΑΜΕ” ΣΤΗ ΧΛΕΠΑ.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί «απολογούμενοι» στο νέτο μας, όταν αντιλήφθηκε να κοιτάμε κάποιο νέτο περαστικό στο δρόμο μας..
Ελάχιστοι αναρωτήθηκαν τι ανοίγει το «χρυσό κλειδί» μιας πόλης, που δίνεται σε τιμώμενα πρόσωπα.
Ολοι προτιμαμε να κατουραμε χωρίς να σηκώνουμε το καπάκι γιατί έτσι έχει πιο πολύ σασπένς όσον αφορά τη στόχευση.
Οταν η πρωτοπόρος ομάδα στο βαθμολογικό πίνακα φέρει ισοπαλία, λέμε ότι «σκόνταψε». Η ισοπαλία για ομάδες σε οποιαδήποτε άλλη βαθμολογική θέση, είναι μια απλή ισοπαλία…