Όταν είσαι 12 χρονών και αρχίζεις το βρόντηγμα βγάζεις μια -δυο σταγόνες. Από τα 14 και μετά αλλάζουν τα πράγματα.
ΟΙ ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΑ. ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΜΙΑ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΜΕ ΝΟΡΜΑΛ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ Ο ΠΟΥΡΝΑΡΑΚΗΣ. ΒΛΕΠΩ ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΞΕΡΩ.
Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που λένε λουλούδια και αυτοί που λένε λελούδια (Την δεύτερη εκδοχή την άκουσα από θαμώνα νυκτερινού κέντρου επιπέδου 20000 λευγών κάτω από τη θάλασσα και συγκεκριμένα μες στη φράση του παραφθαρμένου στίχου “Όλα τα λεφτά λελούδια στη δικιά της αγκαλιά”).
Όλοι μας ειδικά όταν είμασταν μικροί μιλήσαμε μπροστά στον ανεμιστήρα για να πετύχουμε την φωνή του ρομπότ.
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: Αυτοί που κρατάνε το τσιγάρο ανάμεσα στον δείκτη και το δεύτερο δάκτυλο και αυτοί που το βάζουν ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο ή και ακόμα ανάμεσα στο τρίτο και το μικρό δακτυλάκι. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν ρεμπέτες, Γάλλοι καλλιτέχνες και Ναζί λοχαγοί.
Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: Αυτοί που λένε μπασκετμπολίστας, εκείνοι που λένε μπασκεμπολίστας και οι άλλοι που λένε καλαθοσφαιριστής
Στις παραλίες όταν κάποιος μπόμπιρας κάνει αταξία, η επόμενη σκηνή είναι η μητέρα του να τον πιάνει από τον καρπό να τον σηκώνει στον αέρα και να του τις βρέχει. Επίσης ΠΑΝΤΑ το μαλώνει συλλαβιστά, ακολουθώντας τις ξυλιές: ΓΙΑ-ΤΙ ΔΕΝ Α-ΚΟΥΣ Ο-ΤΑΝ ΣΟΥ ΜΙ-ΛΑ-ΝΕ;
Στη Μεγάλη Αλήθεια του φίλου ICE ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ότι υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: αυτοί που όταν τους λες ”Ευχαριστώ” σου απαντάνε ”Παρακαλώ” και αυτοί που σου απαντάνε ”Τίποτα”, θα ήθελα να προσθέσω -μου πέφτει δύσκολο διάολε – και μια ΤΡΙΤΗ κατηγορία: αυτοί που απαντάνε “να ‘σαι καλά”.
Όλοι θυμόμαστε με αβάσταχτη νοσταλγία το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας μας όταν είμασταν πιτσιρικάδες. Οι πιό μεγάλοι και τυχεροί ,θυμόμαστε συνήθως κάποιο τετράγωνο, θορυβώδες, λαμαρινάτο σαραβαλάκι, το οποίο όμως ήταν πάντα υπερτίμιο.