Όταν έχεις περάσει όλη τη μέρα βλέποντας εργάτες να στοκάρουν, το να αλείψεις τυρί Philadelphia στο ψωμί αποκτά τελείως άλλη διάσταση.
Oταν οι τουαλέτες είναι πιασμένες, αυτός που είναι μέσα ονομάζεται πάντα “άλλος”, εκτός από αυτή του σπιτιού μας στην οποία μετονομάζεται σε “εγώ”.
Απο τις πιο άκυρες ερωτήσεις που μπορείς να κάνεις σε ένα υπάλληλο ειναι το “Έιστε εδώ;”. Με προκαλει πάντα να αρχίσω μια ψαγμένη κουβέντα με τον πελάτη για τις θεωρίες και τους φιλοσοφικούς όρους του Heidegger. Έιμαι υπάλληλος εγώ και ξέρω!
Πρέπει πραγματικά να χρειάζεται γνώσεις κβαντοφυσικής, αστρονομίας και νανοτεχνολογίας, το να ξέρει κάποιος να χρησιμοποιήσει τα ασανσέρ με τις σιδερένιες αυτόματες πόρτες, που υπάρχουν στα εμπορικά, συνήθως. Δεν εξηγείται διάολε απλώς, πως παρότι οι οδηγίες γράφουν καθαρά: «Πιέστε ΜΟΝΟ το κουμπί κατεύθυνσης», όλοι σαν υπνωτισμένοι πατούν και τα 2. Το χειρότερο είναι, ότι παρότι εσύ ήξερες και είχες πατήσει το σωστό, ενώ θες να πας στο Hooters να δεις καπούλια, καταλήγεις στο παρκινγκ και βλέπεις καπό…
Όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας θα πούμε “αχ, τίποτα δεν είναι όπως παλιά…”.
Ακόμα και τα 2 χέρια ελεύθερα να έχει ένα γκαρσόνι, θα χρησιμοποιήσει μόνο το ένα για να μας αλλάξει το τασάκι, τοποθετώντας το καινούριο πάνω στο παλιό, παίρνοντάς τα και τα δύο, αφαιρώντας το παλιό και τοποθετώντας στο τέλος το καθαρό στο τραπέζι μας.
Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα από το να οδηγείς, το φανάρι να είναι πράσινο και μπροστάσου να είναι ένας τύπος ή τύπισσα που πάει με το πάσο του/της κι όταν το φανάρι κιτρινίσει να γκαζώνει και να περνάει αφήνοντας εσένα μόνο πίσω να ξεστομίζεις αφειδώς «γαλλικά».
Αν και έχουμε πατήσει αρκετές φορές, στο παρελθόν, σε videos στο YouTube λόγω των περίτρανων τίτλων του στυλ: “Το πιο φοβιστικό video του κόσμου” ή “ό,τι πιο αστείο έχετε δει” ή “δεν γίνεται να μην κλάψεις με αυτό” και τελικά η πλειοψηφία τους αποδείχτηκε μούφα, είμαστε πρόθυμοι σαν πρωτάρηδες να ξανακλικάρουμε σε video με παρεμφερή τίτλο.
ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ-ΦΑΣΤΦΟΥΝΤΑΔΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ “Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ”.
Ακόμα και αν έχουμε μπει για τα καλά στην ψηφιακή εποχή της σύγχρονης επικοινωνίας και κανείς δεν στέλνει πια γράμματα με το ταχυδρομείο, ακόμα σκεφτόμαστε μήπως το e-mail για το οποίο δεν πήραμε ποτέ απάντηση, χάθηκε.