ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΧΡΗΣΤΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΝΕΙΣ «ΚΑΙ ΚΑΛΑ» ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ… ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ «ΠΟΥΛΑΩ ΑΕΡΑ».
ΟΛΟΙ, ΜΑ ΟΛΟΙ, ΟΙ ΜΑΣΤΟΡΕΣ ΜΠΙΝΕΛΙΚΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣ ΤΟΥΣ (ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ), ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΙΝΕΛΙΚΩΜΑ ΚΥΜΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΠΛΑ ΓΚΑΖΙΑ ΜΕΧΡΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΕΓΩ ΚΑΙ ΞΕΡΩ…
Όταν έχουμε συνάχι και σκουπίζουμε τη μύτη μας μπροστα σε κόσμο κάνουμε διακεκομμένα «φρ φρ φρ», ενώ όταν είμαστε μόνοι μας κάνουμε ένα μακρόσυρτο «φρρρρρρρρ».
Όταν ήμασταν μικροί, αλλά ειχαμε ήδη μάθει να διαβάζουμε, όποτε βρισκόμασταν έξω απο ασανσέρ αναρωτιόμασταν τι σημαίνει η φωτεινή ένδειξη «ΚΑΤΙΝΟΣ» (κατ/νος=κατειλημμένος).
Καθε φορα που μπαινει ενα γκολ και η καμερα δειξει την εξεδρα, θα υπαρχει παντα καποιος που θα δειχνει επιδεικτικα τα καμπανελια του ανεβασμενος στα καγκελα…
Σε κάθε ταινία στην οποία ο πρωταγωνιστής κλαίει, όταν ερωτηθεί «Τι έχεις, κλαις;», θα απαντήσει «Όχι, δεν έχω τίποτα, κάτι μπήκε στο μάτι μου…» και θα σκουπίσει με τρόπο τα δάκρυα.
ΕΙΣΑΙ ΕΞΩ ΣΤΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΧΩΡΟ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΖΕΣΤΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΑΝΑΨΟΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΤΩΝ ΑΥΤΙΩΝ ΣΟΥ. ΜΠΟΡΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΡΟΣΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΠΑΓΩΜΕΝΑ.
Ακόμα κι αν ξέρουμε καλά ότι είναι προγραμματισμένα αμερόληπτη, όλοι μας έχουμε νιώσει ότι αδικηθήκαμε, κάποια στιγμή, από τη διαιτησία σε ηλεκτρονικό ποδοσφαιράκι.
ΟΤΑΝ Ο ΣΧΟΡΤΣΙΑΝΙΤΗΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΘΑ ΠΕΙ: «O ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ». ΚΑΙ Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ: «ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ».
ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΟΝ ΡΩΤΑΜΕ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΤΑΜΕ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΟ ΚΟΥΜΠΙ. ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ Η ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ.