Όλοι έχουμε πει σε παιδική ηλικία, παίζοντας μονό στο ποδόσφαιρο, σε συμπαίκτη μας «Δώσε και καμιά πάσα ρε ατομίσταρε…».
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοι που όταν σβήνουν τον υπολογιστή σβήνουν και την οθονη και όλοι εμεις οι υπολοιποι που κραταμε καβατζα για τα 65 μας αυτες τις 0,00043 θερμιδες που θα καταναλώναμε για να πατησουμε το κουμπι.
Υπαρχουν δυο κατηγοριες ανθρωπων: αυτοι που το πρωι δε θελουν να μιλανε σε κανενα και η φατσα τους ειναι σαν του Ματερατσι και αυτοι που ειναι μεσα στο κεφι και διαθεση γισ ζωη, σαν τον Γεωργεα δηλαδή. Περιττο να πω οτι οι πρωτοι εχουν κοντρα με τους δευτερους…
Ρομαντισμος στο σημερινο ποδοσφαιρο ειναι μια μικρη ομαδα να κατακτησει ενα μεσαιο ή μεγαλο θεσμο για να παιξουν οι παικτες της σε μεγαλυτερη ομαδα.
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΩΜΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ ΟΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ/ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΑΡΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ.
Καταλαβαίνεις ότι μεγαλώνεις όταν, προσπαθώντας να επιστρέψεις τη μπάλα στους πιτσιρικάδες τη στέλνεις στο γάμο του καραγκιόζη.
Καταλαβαίνεις πως έχεις γεράσει όταν πεις για πρώτη φορά τη φράση “Κοίτα ρε φασαρία που κάνουν τα κωλόπαιδα στην πλατεία” ή την πρώτη φορά που έφηβο νέτο σου πει για κάποιο λόγο “ΣΑΣ ευχαριστώ”.
Σε όλους μας έχει τύχει να παρατήσουμε φέτα ντομάτας από σουβλάκι που μας έπεσε στο πιάτο. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ όμως εαν η ντομάτα είναι καλυμμένη με τζατζίκι.
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που “φτερνίζονται” κι αυτοί που “φταρνίζονται”.
Υπαρχουν 2 ειδη ανθρωπων, αυτοι που για να πλυνουν τα δοντια τους βρεχουν την οδοντόβουρτσα αφου την αλειψουν με οδοντοκρεμα και αυτοι την βρεχουν πρωτα και μετα βαζουν οδοντοκρεμα.