Οταν βλεπεις τσοντα με νετο και την δεις να καλοβλεπει τα «Παβια» οργανα των πρωταγωνιστων και να αναρωτιεται γιατι το δικο σου ειναι σαν τον Φωντα Γηττα, παντα γυρνας και της λες, «δεν ειναι ετσι όλα τα οργανα, αυτοι εχουν ειδικα για τις ταινιες».
ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ, ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΚΡΑΜΠΑ ΣΤΟΝ ΩΜΟ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΕΚΕΙΝΗ ΑΝΑΒΕΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ ΜΙΣΟΒΓΑΛΜΕΝΟ, ΠΟΝΑΜΕ ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΗΜΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΡΝΑΡΟΥΝ.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ «ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ», ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΣΤΗΝ TV ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤΥΛ: «ΛΟΙΠΟΝ ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: Ω ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ; ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΦΥΓΕΤΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΛΕΓΧΟ…» Κι Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΑΝΤΑ: «ΟΧΙ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ».
ΟΤΑΝ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΣΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΤΩΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΥΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΤΟΥΜΕ, ΜΑΣ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΟ ΚΛΑΚ-ΚΛΑΚ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΙ ΜΑΣ.
Ο Μεγάλος Πράσινος Γκουρού Κώστας Γκόντζος δεν έχει καμία δουλειά να κάθεται εκεί που καθόταν πριν ο κάθε τυχάρπαστος ραδιοφωνατζής. Δεν κάθεται καν. Αιωρείται -σε στάση οκλαδόν- 13 ακριβώς εκατοστά πάνω από το έδαφος την ώρα που κάνει εκπομπή…
Όταν κάποιος ακροατής αμφισβητήσει την αξία ενός ποδοσφαιριστή, πριν τελειώσει τη φράση του θα προλάβει να πει …«για να μη παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτα με το παλικάρι».
Παρόλα τα δρακόντια μέτρα των αμερικάνικων αεροδρομίων και τις τεράστιες και πολύωρες ουρές που περιγράψατε, παντα στις ταινίες του Χόλυγουντ όταν ο εκάστοτε καψουράκος που θέλει να προλάβει την αγαπημένη του που εχει επιβιβαστεί ετοιμη να φύγει για παντα μακρυά του ,όχι μόνο περνάει πρώτος στην ουρά, βρίσκει το τελευταιο εισητηριο και μπαίνει οριακά στο αεροπλάνο όπου φιλάει το -νετο ή αλλά ακόμα χειρότερα κάποιες φορές περναει τους σεκιουριτάδες με απλούς ελιγμούς και καταφερνει να μπει στο αεροπλάνο ενώ τα σεκιούριτι αγκομαχούν να τον φτασουν.
Αν δεν εισαι καπνιστης και μια γκομενα σου ζηταει φωτια, ΒΡΙΣΚΕΙΣ αναπτηρα.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΗ ΦΡΑΣΗ «ΩΧ, ΠΑΛΙ ΑΣΤΟΧΗΣΑ…».
META AΠO NTEPMΠI ΠAOK-APH OΛA TA MME ANAΦEPOYN TON NIKHTH ΩΣ «AΦENTIKO THΣ ΠOΛHΣ».