Δεν υπάρχει μετάφραση σε καμία γλώσσα για τη λέξη “καψούρα”. Στην πραγματκότητα δεν υπάρχει καν περιγραφή της στα ελληνικά. Την ξέρει μόνο όποιος την έχει νιώσει…
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: αυτοί που λένε «καλα, δεν σε είπαμε και καμπούρη» και αυτοί που λένε «καλά, δε σε είπαμε και καμπούρη, ώχουυυυ».
KAΘE ΔEIKTHΣ METPHΣEΩΣ -AΣXETΩΣ ANTIKEIMENOY KAI ΣHMAΣIAΣ- EXEI ENA OPIO, ANΩTATO ‘H KATΩTATO, TO OΠOIO KAI ANAΦEPETAI ΠANTA ΩΣ “ΨYXOΛOΓIKO OPIO”.
Οι αγορές μας στα καταστήματα ΙΚΕΑ συνοδεύονται από κάποιες μεγάλες αλήθειες: 1. Θα αγοράσεις περισσότερα πράγματα από όσα είχες προγραμματίσει. 2α. Εάν πας ζευγάρι (ισχύει για παντρεμένους) θα τσακωθείς. Οι εκατέρωθεν κατηγορίες που εξαπολύονται είναι του στυλ “έλα τώρα, τι το θες αυτό;”. Το εντυπωσιακό σε αυτή την αντιπαράθεση είναι ότι και τα δύο μέρη έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, έχοντας κάνει αγορές που δεν χρειάζονταν πραγματικά. 2β. Παραλλαγή του 2 αποτελεί και το σενάριο όπου ο/η σύζυγος “Α” φωνάζει περιχαρής στον “Β” “α κοίτα έχει και αυτό (δεν έχει σημασία το τι είναι το αυτό)”. Ο “Β” απαντάει με ύφος μπλαζέ “ε καλά, δεν το χρειαζόμαστε”. Δυστυχώς όμως για τον “Β”, αυτή η απάντησή του μένει καταγεγραμένη στη μνήμη του “Α”, και δίδεται ίδια και απαράλλαχτη όταν ο “Β” προτείνει και αυτός μια αγορά. Έχω πάει ΙΚΕΑ εγώ και ξέρω.
Δεν υπαρχει μεγαλυτερη αμηχανια απο αυτη του ασανσερ, οταν μπαινεις μεσα εσυ κι ενα αγνωστο σου ωραιο νετο.
Όταν κάποιος πάρει αγκαλιά ένα νεογέννητο πάντα θα βρεθεί κάποιος να του πει “Αχ, πως σου πάει…”.
Μεγάλη κινηματογραφική αλήθεια: Το Χόλιγουντ κυριαρχείται από αδελφές. Αν ίσχυε το αντίθετο, ο Αλ Πατσίνο θα έπαιρνε το όσκαρ Α’ Αντρικού ρόλου για τον Σημαδεμένο, και όχι για το Αρωμα Γυναίκας.
Σε συνέχεια του φιλου περι καλων φασεων στο απεναντι τερμα. Μεγαλη Αληθεια μεν, Μεγαλυτερα δε αυτη που λεει οτι κατα βάθος πριν αρχισει ο αγωνας κάνουμε προσευχές η ομάδα μας να σουτάρει στο τερμα προς τη θυρα μας στο 2ο ημιχρονο, επειδη θεωρουμε ότι στο 2ο ημιχρονο θα βαλει η ομαδα μας τα κρισιμα γκολ.
Καθε φορα που τσακωνεσαι και φευγεις απο το σπιτι κανοντας σκηνη και μανουρα, παντα κατι ξεχνας (κλειδια σπιτιου/αυτοκινητου, πορτοφολι) και αναγκαζεσαι να χτυπησεις το κουδουνι για να τα παρεις -καταστρεφοντας μ’ αυτον το τροπο το ιδανικο σκηνικο που ειχες στησει για την εξοδο σου…
Όσο καιρο και να μένουμε σε ένα σπίτι, οταν κάπου υπάρχει διπλός διακόπτης για τα φωτα, πάντα για 1-2 δευτερόλεπτα κολλάει το μυαλό και αμφιβάλλουμε για το ποιος διακόπτης ανοίγει ποιο φως.
