Κάθε φορα που βγαινουμε απο βαγόνι μετρό ή ηλεκτρικού, το πρωτο πραγμα που κανουμε ειναι -γυρνωντας το κεφαλι αριστερα και δεξια- να δουμε που ειναι οι πιο κοντινες σκαλες.
ΠΡΙΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΣΚΥΛΑΣ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΕΙ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΙ ΕΠΟΣ.
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΝΙΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΗΛΙΘΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ: «ΘΑ ΒΡΩ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΩ;»
ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΤΑΒΕΡΝΩΝ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΤΗΝ ΤΙΜΗΣΑΝ. ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΩΣ ΕΞΗΣ: ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΠΙΝΕΙ ΚΡΑΣΙ ΣΕ ΜΙΚΡΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΠΟΣΗ.
ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ Ή ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟΧΥΤΗ, ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΡΩΤΗΣΕΙ: «ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ WC ΠΙΝΕΤΑΙ;»
Όταν κατεβαίνουμε απο το βαγόνι του μετρό περπατάμε με γρήγορο βήμα ακολουθώντας τον ρυθμό των άλλων, ακόμα και όταν δεν βιαζόμαστε.
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΟ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ, ΖΗΤΑΜΕ ΕΝΑ ΝΤΕΠΟΝ ΚΙ Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ ΔΙΝΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΥΤΑΚΙ ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΘΕΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΑΠΙ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…. ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΣΑ ΝΑ ΕΝΝΟΥΣΑΜΕ ΟΤΙ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΥΤΙ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΑΠΙ.
Στο νεο FM στα 3d γραφικα οταν ενας παιχτης βαζει γκολ πανηγυριζει με 2 τροπους, ο ενας ειναι ο γνωστος γραφικος τροπος του αεροπλανινο Μοντελα και ο αλλος ο τροπος που πανηγυριζε ο Σιρερ τα γκολ κε το χερι ψηλα σαν τροχονομος.
ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ «ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΑΡΙΘΜΟΥ» Ή ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΠΕΖΑ Ή ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ.
Οταν ακούγεται το σόλο από το Animals των Pink Floyd φέρνουμε συνειρμικά στο νου μας την εικόνα του Αρχιμάρτυρα της Πράσινης Θρησκείας με την ηλεκτρική κιθάρα του Ντέιβιντ Γκίλμουρ.
