Όσες φορές και αν μπείς σε μετρό η ηλεκτρικό απο τον ίδιο σταθμο για τον ίδιο προορισμό, θα γυρίσεις να κοιτάξεις πόσες στάσεις έχεις ακόμα.
Όλοι μας κάποτε διαπιστώσαμε πως, καθώς περπατάμε, μας λύθηκαν τα κορδόνια, αλλά επειδή βαριόμασταν να τα δέσουμε τα βάλαμε μέσα στο παπούτσι.
ΤΟ «ΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΙΞΩ ΕΝΑ» ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΚΑΛΟΣ ΤΑΒΛΑΔΟΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ.
Κινηματογραφική μεγάλη αλήθεια: Όταν κάποιος πάθει καρδιακό και πέσει κάτω, θα τρέξει ο πρωταγωνιστής/πρωταγωνίστρια να του πάρει το σφυγμό. Mετά θα γυρίσει να πει σε κάποιον από το γαιτανάκι που μαζεύτηκε γύρω «call an ambulance». Μετά θα γυρίσει το κεφάλι του πάλι στον ασθενή, αλλά μισό δευτερόλεπτο μετά θα ξαναγυρίσει προς τους κομπάρσους και θα φωνάξει «NOW!».
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΤΥΠΟΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΨΙΧΑΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΡΕΚΛΟΠΟΔΑΡΑ.
ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, Η ΚΑΜΕΡΑ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ «ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ» ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΥΓΟ.
Όταν παίρνεις αναπτήρα άλλου και αυτός σου πει «δεν ανάβει», εσύ παρόλα αυτά θα προσπαθήσεις να τον ανάψεις.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Η μία εκείνων που όταν ματώνει η μύτη σου, σου λένε να σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά, και η άλλη εκείνων που σου λένε να το γύρεις προς τα πίσω. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δίκιο έχουν οι «της πρώτης κατηγορίας». Μάτωνε συχνά η μύτη μου μέχρι τα 17 και ξέρω.
Πάντα, με το που πέσουν οι πρώτες ψιχάλες βροχής, οι Πακιστανοί έξω απ το μετρό θα έχουν προλάβει να βγάλουν για να πουλήσουν ομπρέλες μέσα σε 40 δευτερόλεπτα το πολύ, ενώ πρίν πουλούσαν κάτι άλλο.
Σε κάθε ταινία που ο ηθοποιός είναι άρρωστος, όταν του προσφέρουν κάτι να πιει του λένε «πιες το, θα σου κάνει καλό».