Εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων, το πεινιρλι των φουρνων και των ταχυφαγειων δεν ειναι ποτε τοσο ωραιο οσο φανταζεσαι οταν το αγοραζεις.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΚΑΘΕ ΝΕΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΟ ΚΑΙ ΠΑΝΑΞΙΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΛΗΞΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ FIGHTCLUBΙΚΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΑΛΙ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ΟΤΙ Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΑΓΝΩΣΤΩΝ! ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ!
Όταν παίχτης που μπαίνει ως αλλαγή κάνει τον σταυρό του, πάντα τον κάνει βιαστικά σε τρεις κινήσεις, παραλείποντας να αγγίξει τον αριστερό ώμο του.
ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ, ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΑΡΤΗΣ.
Τα τελευταία 50 χρόνια όταν κάποια ταινία ή σήριαλ θέλει να δείξει τσιγγάνες, αυτές πάντα θα τραγουδάνε “Γαρύφαλλο στ’αυτί” και πάντα θα πούνε τη φράση “Να σε πω τη μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου”.
Οταν ψιχαλιζει, οση βροχη γλυτωνεις πηγαινοντας κατω απο τις πολυκατοικιες, την τρως απο τις γιγαντιαιες σταγoνες που πέφτουν απο τα λουκια, τις τεντες και τις στεγες αναμεσα στις πολυκατοικιες.
Όταν ετοιμαζόμαστε να βγούμε και αλλάζουμε μπλούζα, πάντα χρησιμοποιούμε αυτή που βγάζουμε για να σκουπίσουμε στάλες ιδρώτα που πιθανόν να υπάρχουν στις μασχάλες μας.
Πάντα όταν ολοκληρώνουμε την παραγγελία μας σε ταβέρνα-μεζεδοπωλείο-ουζερί, κάνουμε μια παύση 2-3 δευτερολέπτων και συμπληρώνουμε, απευθυνόμενοι εναλλάξ στον σερβιτόρο και στην παρέα μας: «Λοιπόν, αυτά και… εεε… βλέπουμε».
Καθε ταινια με πολεμικες τεχνες που σεβεται τον εαυτο της εχει μια σκηνη στην οποια η μαχη μεταξυ ηρωα- πρωταγωνιστη και του κακου ειναι αμφιρροπη. Η νικη του πρωταγωνιστη θα ερθει ειτε με την κινηση που δυσκολεψε περισσοτερο τον ηρωα, και αφιερωθηκε η μιση ταινια στην εκμαθηση της, ειτε με το κουραγιο που θα παρει ο ηρωας απο τα λογια αγαπημενου προσωπου -που κατα προτιμηση εχει πεθανει. Εχω δει rocky και karate kid εγω και ξερω.
Αληθειες για το ταβλι -Οταν θελουμε μια συγκεκριμενη ζαρια, συνηθως υπαρχει τελετουργικο πριν την ριψη των ζαριων. -Ειναι ομως μεγαλο ξενερωμα οταν μετα το εν λογω τελετουργικο το ενα ζαρι φυγει εξω απο το ταβλι και χρειαστει να ξαναριξουμε. -Τα πουλια στο ταβλι οσο και να τα χτυπησεις δεν θα ανοιξουν ποτε στη μεση. Παντα αλλοιωνονται μοναχα στις ακρες. -Αν ενα παιχνιδι που εχουμε σιγουρο γυρισει υπερ του αντιπαλου αλλα τελικα κερδισουμε λογω μιας τυχερης ζαριας, τοτε λεμε οτι “αποδοθηκε δικαιοσυνη”. -Τα νετα συνηθως ξερουν να παιζουν μονο πορτες. -Οταν βρισκεις καποιον που ξερει να παιζει και φευγα, υπαρχει ενας αμοιβαιος ενθουσιασμος που επιτελους βρεθηκε καποιος που να ξερει και τα 3 παιχνιδια.
