Όταν σε κάποιο πρωινάδικο ρωτάνε επώνυμο για τη ζωή του και αυτός απαντά π.χ. ότι δεν είναι σταθερός στις σχέσεις του, τον ρωτάνε τι ζώδιο είναι και όταν τους απαντήσει, λένε όλοι… «Α γι’ αυτό… τυπικός κριός».
OTAN KATOYPAME ΣTHN ΦYΣH ΠANTA ΠITΣΙΛAME TA ΠOΔIA MAΣ.
Όλοι στο νηπιαγωγείο είχαμε μία «μυξού» στην τάξη μας.
OΣO ΓPHΓOPA H APΓA ΚΑΙ ΝΑ ΣTAZEI MIA YΔPOΡPOH OTAN BPEXEI, ΠANTA H ΣTAΓONA ΘA ΣKAΣEI ΣTO KEΦAΛI ΣOY.
‘Oταν ξεμείνουμε από φιλτράκια και ζητήσουμε από κάποιον άλλο, ευχόμαστε ενδόμυχα να μας δώσει ολόκληρη την μπάρα -αλλά ποτέ δεν το έχουμε ζητήσει στα ίσια.
ΟΤΑΝ ΤΡΙΒΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΛΕΙΟ ΔΑΠΕΔΟ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΕΡΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΟΥΝ!
Όλοι μας πίνουμε νερό από τη βρύση της κουζίνας, αλλά για κάποιο λόγο σιχαινόμαστε να γεμίσουμε το ποτήρι από τη βρύση του μπάνιου.
Η συμπαράσταση των οπαδών είναι πάντα «αμέριστη».
Ολοι μας οταν πειναμε το απογεμα, αφου εξαντλησουμε ολες τις πιθανες γαστριμαργικες επιλογες, καταληγουμε στα ταπεινα τοστακια, που ομως καθως τα ψηνουμε (η τα τρωμε ωμα) θα τσιμπησουμε 1-2 εξτρα φετουλες απο τυρι και ζαμπον με αποτελεσμα -οταν την επομενη καταληξουμε στο ιδιο σκηνικο- εχουν μεινει μονο οι φετες για τοστ, οι οποιες θα «αργοπεθανουν» και θα μπαγιατεψουν στο ψυγειο.
Τα επίθετα «αμυντικογενής» και «επιθετικογενής» όχι μόνο -σαν το Βέλγιο- δεν υπήρξαν ποτέ ως κοινώς αποδεκτές λέξεις (μολαταύτα άπαντες μεθ’ ηδονής τις καταχρώνται), αλλά κανείς δεν ξέρει πότε γεννήθηκαν και πόθεν προέρχονται. Δηλαδή είναι ορφανογενείς. (δείτε και μόνοι σας… www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/index.html). Κι όχι μόνο αυτό, αλλά «κεντρογενής» δεν υπήρξε ποτέ. Μάλλον η «γέννηση» πρέπει να συμβεί σε φωλιά (τη δική μας εστία, ή του αντιπάλου). Ίσως θα ήταν σωστότερο να λέμε π.χ. «αμυντικοστραφής» και «επιθετικοστραφής», αλλά twisted was the vine, get the egg and barber it που λένε και στο χωριό του Βαϊμάκη.