ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ ΕΝΟΣ ΓΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΡΗΞΙΜΟ ΚΑΙ ΝΥΣΤΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΙΑΤΟ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΟΣΟ ΤΡΩΓΑΜΕ..
ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΣΑΚΟΥΛΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ, ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΡΥΨΑΛΛΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΔΕΝ ΤΑ ΤΡΩΜΕ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΑΛΛΑ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΑΚΟΥΛΑ ΤΩΝ ΠΑΤΑΤΑΚΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ, ΓΕΡΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΤΗ ΣΑΚΟΥΛΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ!
Από τη στιγμή που αρχίσαμε να καταχωρούμε τις επαφές μας στο κινητό, σπάνια πια θυμόμαστε κάποιον τηλεφωνικό αριθμό απ’ έξω.
Υπάρχουν 2 ειδών άντρες: Αυτοί που σιχαίνονται τη μέρα του Αγ. Βαλεντίνου και τα διάφορα events και happenings, και αυτοί που απλά δεν τους ενδιαφέρει. Όσο μεγαλώνουμε πάμε προς τη δεύτερη κατηγορία.
Κάθε φορά που η «μεγάλη ομάδα» θα πετύχει κάποιο γκολ τότε αυτό οφείλεται, ακόμα και αν προέρχεται απο πάσα του τερματοφύλακα, στην «επιθετική λειτουργία» της ομάδας. Αντίθετα αν το πετύχει η «μικρή ομάδα», τότε οφείλεται σε «κακή αμυντική λειτουργία» της άμυνας της «μεγάλης ομάδας».
Σε καθε ερευνα που κανει η αστυνομια στις ταινίες, τουλαχιστον μια φορα θα επισκεφτει στριπτιτζαδικο.
Όταν κάναμε high score σε ουφάδικο και θέλαμε να γράψουμε το όνομα της ομάδας μας πάντα βρισκόταν κάποιος γραφικός φίλος μας που, ενώ είχαμε γράψει τα δύο γράμματα και ετοιμαζόμασταν για το τρίτο, μας τράβαγε τον μοχλό τη τελευταία στιγμή για να μας το χαλάσει. ‘Εχω γράψει «AEM» σε high score του Tecmo World Cup με Νάπολι εγώ και ξέρω…
Κάθε φορά που περιμένουμε, εκτός διάβασης, να περάσουμε απέναντι το δρόμο, στεκόμαστε υπομονετικά μέχρι να σταματήσουν να περνάνε αμάξια και οταν τα τελευταία πλησιάζουν, πάντα το τελευταίο θα σταθεί μπροστά μας και θα μας κάνει το σχετικό νόημα να περάσουμε…
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΡΦΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΚΑ Μ’ ΕΝΑ ΣΦΥΡΙ, ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΚΑ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ «ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ…».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΥΝΑΝΙΣΤΕΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΚΑΠΑΚΙ (ΜΑΤΑΙΑ ΟΜΩΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΞΕΦΟΥΣΚΩΝΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙ ΤΟΥ).
