Οταν προχωραμε στο δρομο και αρκετα μπροστα μας ειναι καποιος αλλος που περπαταει, χρειαζεται λιγος χρονος μεχρι να προσδιορισουμε αν ερχεται προς το μερος μας η αν προχωρα στην ιδια κατευθυνση με εμας.
Σε κάθε παρέα υπάρχει ένας απαράδεκτος που: α) θα προσπαθήσει να διαβάσει την εφημερίδα που μόλις έχεις αγοράσει, β) θα δοκιμάσει το φαγητό σου πριν από σένα και κυρίως γ) όταν ξεκινήσεις να αφηγείσαι πως πέρασες ένα μήνα στην Γη του Πυρός και μόλις επέστρεψες, αυτός θα σε διακόψει για να περιγράψει το δικό του απίστευτο σαββατοκύριακο στην Αράχωβα πριν δύο χρόνια με τη Σχολή…
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων: αυτοι που διαβάζουν το λατινικο αλφάβητο κανονικα (εη, μπι, σι, ντι) και αυτοι που οπου γίνεται το αντικαθιστούν με το ελληνικο (αλφα, βητα, σι, δελτα). Τέλος, υπάρχει και η μπόνους κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι οσα γράματα δεν αντιστοιχούν με τα ελληνικα τα περιγραφουν (c: μισοφέγγαρο, y: το ύψιλον με τη μαγκουρα, j: το γιωτα με τη μαγκουρα, r: το ρο το αγγλικο κ.ο.κ. ).
Υπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι, αυτοί που λένε «κερδίζουμε» και αυτοί που λένε «νικάμε». Τους συμπληρώνει μαγικά όμως μια 3η κατηγορία, που συνδυάζει και τις 2 λέξεις και τις κάνει «κερδάμε».
Kατάρριψη Μεγάλης Αλήθειας. Τρίτη 3 Μαϊόυ 2011, ώρα 22:49. Έχω αράξει στον καναπέ με μια χαχαλιά σποράκια, καθώς παρακολουθώ την είσοδο της Μπάρτσα και της Ρεάλ για το 2ο ημιχρόνιο για τον επαναναληπτικό του τσου λου. Και τότε έγινε: ο άγιος, πλην όχι και τόσο τίμιος Ίκερ, αφού έριξε μια περιφρονητική ματιά στην δεξιά κάθετη δοκό του Κάμπ Νου, γύρισε την πλάτη του και με τις τάπες του ακριβοπληρωμένου του Reebok χτύπησε ρυθμικά το κάθε πόδι του δις πάνω σε αυτήν. Αυτό ήταν. Μόλις μια Μεγάλη Αλήθεια είχε καταρριφθεί. Και ένιωθα τόσο περήφανος που το είχα συλλάβει…
Σε όλων των ειδών τα ακροατήρια υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: Αυτοί που όταν κάποιος άλλος από το ακροατήριο πάρει το λόγο γυρνάνε και τον κοιτάνε με ευλάβεια μέχρι να τελειώσει, ακόμα κι αν λέει κάτι εντελώς αδιάφορο, και αυτοί που σε κάθε περίπτωση απλά συνεχίζουν να κοιτάνε μπροστά τους.
Όταν σχολιάσεις αρνητικά σε νέτο κάποιον άλλον και αυτή αποκριθεί “Γιατί μωρέ, γλυκούλης έιναι”, αυτό σημαίνει ότι θα κεράσει ο άλλος αντί για εσένα…
Οταν ρωτάς έναν άντρα/αυτοκινητοκάγκουρα πόση ώρα είναι π.χ. μέχρι το Βόλο, σου λέει με στομφο: Πόσο είναι ή πόσο το κάνω εγώ;
Όταν είμαστε στην ΣΤ’ Δημοτικού, πάντα υπάρχει ένα κορίτσι με υπερβολικά μεγάλα, για την ηλικία της, φουσκούνια, το οποίο πρωταγωνιστεί στα υγρά όνειρα όλων ανεξαιρέτως των αγοριών της τάξης. Όταν πάμε Γυμνάσιο και χάσουμε τα ίχνη της, αν μετά από 4-5 χρόνια ξαναντικρύσουμε το κορίτσι αυτό (κι εδώ είναι η μεγάλη αλήθεια) 9 στις 10 φορές είναι κοντή, λόγω της πρόωρης ανάπτυξης στο δημοτικό, χοντρή και με ακμή, σε σημείο που όλοι αναρωτιόμαστε πόσο μ….άκες ήμαστε για να καψουρευτούμε τέτοιο μπάζο.
Ολοι μας βρισκομαστε, ειτε το θελαμε ειτε οχι, σε τουλαχιστον μια φωτογραφια Ιαπωνων τουριστων.