Τα ντουζ στα περισσότερα ενοικιαζόμενα δωμάτια στα νησιά βγάζουν ροή νερού με τέτοια ταχύτητα, που μέχρι να ξεβγαλθείς έχουν τελειώσει οι διακοπές σου.
Ειναι εξαιρετικα απιθανο να δεις καποιον ντυμενο Αγιο Βασιλη τις αποκριες.
Ειδικά πιωμένοι, όλοι μας έχουμε προσπαθήσει να «αναχαιτίσουμε» ιπτάμενο μυγάκι σε τουαλέτα, χρησιμοποιώντας ως αντιαεροπορικά πυρά την μπύρα που έχουμε πιει λίγο πριν.
Σε καθε κωμοπολη υπαρχει καφετερια στα τζαμια της οποιας βρίσκεται κολλημένη αφισα που προαναγγέλει τον προσεχη αγωνα της τοπικης ομαδας. Πολλες φορες μάλιστα, λογω σαββατοκυριακου, συνυπαρχει με αφισσα εμφανισης γνωστου καλλιτεχνη σε τοπικο μαγαζι.
Καθε φορα που καθόμαστε στριμωχτα στο τραπέζι και θελει να περάσει καποιος απο πίσω μας τραβάμε αμυδρά την καρεκλα μας προς τα μπροστά, χωρίς ουσιαστικά να την πολυκινουμε…
Οταν περναει υπερνετο με καυτα οπισθια και πινουμε καφε με γυναικεια παρεα, κανουμε οτι δινουμε προσοχη σ’ αυτα που λενε και κοιταμε αδιαφορα τρυγυρω, ενω στην πραγματικοτητα εχουμε καρφωσει το βλεμμα στον κινουμενο στοχο και θελουμε να τον χορτασουμε οσο περισσοτερο γινεται.
Ολοι μας γουσταρουμε τα φοιτητικα παρτακια με το αφθονο ποτο, την τεζα μουσικη, τα πιπινακια και την καπνιλα αλλα στην πραγματικοτητα σε ολους μας εχουν λειψει τα παρτι του δημοτικου με τις πιτσες, τα λουκανικοτυροπιτακια, τις καρεκλες που ηταν τοποθετημενες στους τεσσερις τοιχους του σαλονιου και τις πλακες που καναμε εχοντας στο ενα χερι το πιατακι με τη φατσα του μικυ μαου και στο αλλο το πλαστικο πηρουνακι.
Υπαρχουν δυο τυποι ανθρωπων: αυτοι που καλουν το ασανσερ με το μεγαλο δαχτυλο και αυτοι που το καλουν με τον δεικτη.
Όσοι έχουμε μόνο ηχητική επαφή με τη γερμανική γλώσσα, όταν καμωνόμαστε ότι μιλάμε γερμανικά πάντα λέμε ατάκες από τσόντες του στυλ ιχλιμπιντιχ, ιχκόμεν (με το αντίστοιχο πάθος που τις συνοδέυει) κάτι που δεν κάνουμε για άλλες γλώσσες (κυρίως γιατί όλοι εμείς οι τηνέητζερ των 80s και 90s βλέπαμε γερμανικές τσόντες με δέος γιατί ήτανε απείρως πιο αρρωστιάρικες από τις αντίστοιχες ημιξενέρωτες τότε αμερικάνικες) ή κάνουμε το κλασσικό γραφικό αγαπημένο να αναφέρουμε τμήματα της γενετήσιας ανατομίας στα ελληνικά με την κατάληξη –εν (βλ. μαλαπέρδεν).
Ολοι μας, γεμιζοντας ενα μπουκαλι με νερο απο τη βρυση και χωρις να εχουμε υπολογισει σωστα τη πιεση, εχουμε καταληξει να λουστουμε αρκετο νερο, γιατι δεν προλαβαμε να κλεισουμε εγκαιρως την βρυση οταν το μπουκαλι γεμισε!