Κάθε φορά που ψιλοξέρουμε τους στίχους ενός τραγουδιού, ακολουθούμε το ρυθμό συνήθως με «να, να, να…» και καταλήγουμε φωνάζοντας την τελευταία λέξη του στίχου -την οποία έχουμε προβλέψει με βάση την ομοιοκαταληξία. Περιέργως δε, αισθανόμαστε μια ανεξήγητη ικανοποίηση, λες και κάναμε «δεύτερες» στον τραγουδιστή.
