Κατοικουσε τα προαστια ενας φινλανδος που του αρεζε ο Παρατατικος στην χρησιμοποιησή του και τον εκφωνουσε οπου και να πηγαινε. Αν πηγαινε στη Λαϊκη, στο Περιπτερον ή στο Πατσατζιδικον, τον χρησιμοποιουσαγε. Ο κοσμακης που δεν τον κατανοουσε, τον περναγε για ιαπωνα. Δεν ηταν ομως ιαπων. Του γουσταριζε μονο ο Παρατατικος. Τον ειχε δειξει και η τελεορασις, αλλα δεν ειχε φανει το πανταλονι του.
Mετα τιμης, Ο σχιζοφρενης εξωγηινος καλχαριας με το πολυ επικινδυνο ραδιενεργο πεος
Ο κυριος Θεοφιλος, μετα το απολυτηριο, βρηκε μια θεσουλα και επιασε δουλεια σαν ανειδικευτος εξωγηινος. Απο αγγελια. Τιποτα σπουδαιο. Του ‘χανε δωσει ενα παλιο φωτονιακο ΑΤΙΑ και τον βαλανε να πεταει περα δωθε. Δουλευε για φωτογραφησεις σε φθηνοεντυπα και επαρχιακους τηλεοπτικους σταθμους. Μερικες φορες εμφανιζοταν το σκαφακι του σε ενα ψευτοεπιστημονικο βιβλιο -ενα καλο επιχειρημα για να διεκδικησει δεκατο τριτο μισθο. Ειχε και πλεονεκτηματα ομως η μισθωτη αυτη εργασια. Αραια και που οταν τον ενοχλουσε κανενας διχτατορικος πολιτισμος ή κανενας απ’ αυτους που ξυνουνε με σαματα τη μυτη τους για να τους κοιτα ο κοσμος, εμπαινε στο σκαφος του, που μπορει να εδειχνε μικρο, αλλα ητανε βρωμογκαζο, γυρνουσε το κουμπι που εγραφε διαστημοταχυτης στο 3 κι εριχνε μια γερη γκαζια. Ετσι εκσφενδονιζονταν στα πλανητιακα συστηματα που απειχανε κατι πεταμμυρια φωτομοναδες απο τον ταχυδρομικο του τομεα. Οταν εφτανε μια χιλιοπεντακοσαρια χρονια μακρια, εδινε μια στροφη με το μανιτζεβελο και ξαναγυρναγε πισω και ολα ειχαν εξαφανιστει. Μειονεκτημα ηταν οτι κρυωναν οι πατατες του.
Μετα τιμής, Ο σχιζοφρενης εξωγηινος καλχαριας με το πολυ επικνδυνο ραδιενεργο πεος
