Βρίσκεσαι στο 88ο λεπτό του αγώνα. Αν ξεχνούσες τη μυρωδιά της τσίκνας που πλανάται στον αέρα, τις θυμωμένες φωνές από τους φαφούτηδες γέρους της εξέδρας (στα αρβανίτικα) και τις γούρνες διαμέτρου τεσσάρων μέτρων σε όλο το μήκος του γηπέδου, θα καταλάβαινες ότι τα πράγματα θυμίζουν εκείνο τον τελικό που έβλεπες το ’99 ως παίκτης του Παναιτωλικού. Χρειάζονται δύο πολύ καλοί παίκτες για μια επική ανατροπή, αλλά χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά ποδοσφαιρικής ευφυΐας από έναν και μόνο παίκτη παγκόσμιας κλάσης για να έρθει η ολική επαναφορά. Οπλίστηκες με το κρύο μυαλό του δολοφόνου, ντύθηκες Σέριγχαμ και Σόλσκιερ μαζί και σκότωσες εν ψυχρώ, χωρίς ανόητους συναισθηματισμούς, την πρώην ομάδα σου. Γιώργο Μπάρκογλου, για πάντα trequartista, για πάντα σουβλακοφόρος, για πάντα Λειβαδίτης…
Σε όλες τις ταβέρνες και ψησταριές β’ κατηγορίας και κάτω, το σαπούνι στις τουαλέτες είτε δεν υπάρχει είτε είναι υγρό πιάτων, καθώς το αγοράζουν με το κιλό.
Οι κυρίες από μια ηλικία και πάνω πάντα όταν ταξιδεύουν με αυτοκίνητο πιάνονται από το χερούλι πάνω από το παράθυρο.
