Ο Πολεμιστής Τι κι αν τα προγνωστικά ήταν εναντίον; Αυτός σαν άλλος Μέγας Αλέξανδρος, παρότι λαβωμένος, ζαλώθηκε το σπαθί του ωσάν τον HIGHLANDER. Χαμήλωσε το βλέμμα και με τα ακροδάχτυλά του χάιδεψε το γρασίδι. Αφουγκράστηκε τη γη και ένιωσε κραταιότερος. Η λαβωματιά στο μηρό του, δεν στάθηκε ικανή να τον πτοήσει. Όταν η μάχη ξεκίνησε, παρότι οι επιθέσεις των αντιπάλων θύμιζαν βροχή από μετεωρίτες, ο πολεμιστής με την αλογοουρά, το αγέρωχο βλέμμα και τις χριστοπαναγίες κατάφερνε να αναχαιτίσει το κακό. Τα πράγματα στο πεδίο της μάχης έδειχναν να βαίνουν καλώς. Η νίκη προδιαγραφόταν στον ορίζοντα. Ο Κλουζό δυστυχώς, δεν τα παράτησε. Έριξε στη μάχη ένα παιδί αμούστακο, απόγονο αποικιοκρατών από τη χώρα της βροχής και του απαίσιου φαγητού. Ο κιτρινόμαυρος μαχητής με το δικέφαλο στο στήθο όμως προδόθηκε από το ίδιο του το σώμα. Το πνεύμα του, παρότι ακέραιο και αποφασίστικο όσο και διψασμένο για απαντήσεις, δεν μπόρεσε να νικήσει τη λαβωματιά του σώματος. ΑΥΤΟΣ όμως, ακόμα κι έξω από το θέατρο των εχθροπραξιών συνέχιζε να δίνει κουράγιο και έμπνευση στα παληκάρια του. Η δόξα και το μνημούρι προς τιμή τους ήταν κοντά. Ακόμα κι όταν ο τελώνης της Ε.Π.Ο. από την επαρχία της φαλάκρας ΚΑΚΚΟΣ τον έδιωξε για τα αποδυτήρια ΑΥΤΟΣ συνέχισε να στέλνει θετικά vibes, που λένε και στο χωριό μου το Western Ruin, στους συμπολεμιστές του. Η μάχη χάθηκε. Δεν πειράζει όμως. Ο ΦΡΑΠΕΣ ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΙΔΕΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΘΝΗΣΚΟΥΝ. ΚΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο HIGHLANDER ΣΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ «ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ’ΝΑΙ».
ΕΡΜΗΝΕΥΣΑ ΤΗΝ ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ, ΑΛΛΑ… ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Ο BRUCE DICKINSON ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ Ο ΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΚΟΥΝΤΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ HEADBANGING.
