ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΠΡΙΝ ΔΙΑΚΤΙΝΙΣΤΟΥΜΕ.
Οταν δουλευαμε στο γνωστο αποστακτηριο, παιζοντας με τις ταπες των βαρελιωνε, ειχαμε πει στο μικρο γιο του μπαρμπα Ορατιου Bird: «Λαρι αγορι μου, αν το κανεις αυτο επαγγελμα με τοση ευστοχια, θα φτασεις ψηλα μια μερα!».
Όλοι εμείς οι 11 Απόστολοι ξενερώσαμε αφάνταστα όταν ο Δάσκαλος μας πέθανε, όπερ και σήμαινε ότι το σχολείο και τα χρόνια της ανεμελιάς τελείωσαν και θα έπρεπε να βγούμε στην ζωή να δουλέψουμε.
Όταν ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του προσέξαμε ότι δίπλα στο καλούπι είχε έναν ογκώδη φάκελο που έγραφε: «ΤΣΑΚ ΝΟΡΙΣ: ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ».
Όλοι όσοι είμασταν πολεμιστές στην αρχαία Σπάρτη, με πίτσες και πιτόγυρα την περνάγαμε αλλά για να μη μας λεν «χαβαλέδες» και «μπυραρία» οι νούλες οι Αθηναίοι βγάλαμε το μύθο του μέλανα ζωμού.
Όταν γυρίσαμε τη μίζα για να «βάλουμε μπρος» τον κινητήρα στο διαστημικο λεοφωρείο, ώστε να επιστρέψουμε επιτέλους στη γη μετά από 500 συνεχόμενες μέρες στο διάστημα, καταλάβαμε ότι είχε πέσει η μπαταρία όταν έκανε το χαρακτηριστικό «τακ». Τότε με ολύμπια ψυχραιμία και μπλαζέ ύφος είπαμε το ιστορικό: «Houston, we’ve got a problem».
ΟΛΟΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟ ΙΟΥΔΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΦΕΥΓΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΕΙ: «ΔΑΣΚΑΛΕ, ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ».
ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΟΤΑΝ ΚΛΗΘΗΚΑΜΕ ΩΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΣΕ ΕΝΤΥΠΟ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΓΑΜΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ, ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑ, ΚΟΚ, ΤΟ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΗΡΘΕ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΕ «ΓΚΟΛ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ», «ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ» ΚΟΚ…
ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΜΕ: ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΝΑΤΑΛΙΑΣ;
Ολοι στην παρεα στραβοκοιταξαμε τον Τζορτζ τον Κλουνει οταν σε εργενικη εξοδο στο Μανχαταν, παραγγειλε μαρτινι. Οχι -διαολε- ειμαστε ανδρες εδω, φερε ενα μπουκαλι μπερμπον!