Ο Βαϊμάκης είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίον έκανε refresh το βιβλίο της ιστορίας στο σχολείο και τον δυσκόλευε στη μελέτη.
Η διαχωριστική γραμμή των επόμενων γενεών από τη δικιά μας είναι η χρήση του όρου “ζωές” στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αντί του όρου “κσνονάκια”…
Οταν στις Θερμοπυλες ο διαιτητης εστριψε το κερμα και επρεπε οι Σπαρτιατες να αποφασισουν για τερμα διαλεξαν αυτο που βρισκοταν στο περασμα κι οχι αυτο που ηταν στην απλα, γιατι πιστευαν πως με τη σφιχτη αμυνα και τις φωνες των φιλαθλων θα κραταγαν το μηδεν στα μετοπισθεν. Ελα ομως που το τσιμπησαν το παστελι απο παιχτη που ειχε βγει απ’ τα τσικο της ομαδας και πριν λιγες μερες ειχαν λυσει το συμβολαιο μαζι του…
Οταν εσκασε εξω απ την αυλη μας διαστημοπλοιο με ενα μωρο-υπερανθρωπο, το μεγαλωσαμε με αγαπη και στα 13-14 του το στειλαμε στις ακαδημιες της αγαπημενης μας ελληνικης ομαδας για να εχει ενα Home-Grown παιχτη να δηλωσει στο Τσου Λου…
Το καλοκαιρινό μου χόμπι είναι να βρίσκω το σπαστικότερο παιδάκι της παραλίας, να του δίνω κρυφά 20€ κ του ψιθυρίζω “Είναι απ’ τον πραγματικό σου μπαμπά”.
Αν συνδυάσεις το μαλλί του Σαμαρά, το μουστάκι του Παπανδρέου και το ύψος της Αλέκας βγάζεις τον super-mario…
Πόσο τιμά το νέτο μου που προτιμά να πάει με τον Τσάκα παρά με τον πρίγκιπα Σουλτάν διότι έχει -λέει- “sexy τριχοφυία”; Να τη χωρίσω πριν με απατήσει με το σκύλο μας;
Υπαρχουν δυο ειδη Ελληνων καταθετων σε ελβετικες τραπεζες: Οι τσιπηδες που στην κοπελια στο ταμειο ρωτησαν αγχωμενοι “σιγουρα δεν θα τα φορολογησετε, ε;” κι εμεις οι λαρτζ που της αφησαμε 3 χιλιαρικα πουρμπουαρ για να κερασει εναν καφε τις φιλεναδες της.
Όταν βαριέμαι στην ουρά του σουπερμάρκετ, ρίχνω προφυλακτικά στο καροτσάκι της μπροστινής γιαγιάς. Μετά περιμένω την αντίδραση του ταμία.
Όλοι όσοι σκάσαμε τη δεύτερη λόμπα στο ίδιο μάτς στον Κασίγιας, μετά τους πανηγυρισμούς πήγαμε προς τη σέντρα με την ίδια ακριβώς σκέψη στο μυαλό μας: Ό,τι κι αν λένε, τελικά είναι κοντός για τερματοφύλακας…