Όλοι μας, την πρώτη φορά που πήγαμε στο οικείο Ειρηνοδικείο να δώσουμε ένορκη βεβαίωση, στην ερώτηση της γραμματέως αν θέλουμε να προσθέσουμε κάτι άλλο στην κατάθεσή μας όλοι -μα όλοι- απαντήσαμε «Βαϊμάκης respect».
Όλοι όσοι πολεμήσαμε στη μάχη του Βατερλώ καταλάβαμε οτι κάτι δεν πάει καλά, όταν είδαμε τον Ναπολέοντα με ένα μπουκάλι Μερλώ στο χέρι να αναφωνεί «αφού με εγκατέλειψε η Ιωσηφίνα δε με νοίαζει τίποτα πια».
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ ΣΤΟ ΑΛΜΑ ΕΙΣ ΜΗΚΟΣ, ΦΥΣΑΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΟ.
Όλοι, μετά από μια καυτή νύχτα με την Πάμελα Άντερσον, ξαναείδαμε το βιντεάκι της με τον Τόμι Λι – αναρωτώμενοι αν ήταν καλύτερος από μας.
ΟΛΟΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΖΑΜΕ ΣΕΡΒΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΑΦΟΥ ΣΚΩΤΩΣΑΜΕ ΕΝΑΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟ ΠΡΙΓΚΗΠΑ Ή ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ (ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ,ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ) ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ «ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΤΩΡΑ. ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΚΙ Ο Α’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ…».
Όταν, σκυφτός μες στο τζάκετ μου, ένα παγερό χειμωνιάτικο βράδυ πήγαινα από Βικτώρια στον Πειραιά με τον ηλεκτρικό, ήξερα κατά βάθος ότι δεν ήταν το κόλλημα που είχα φάει με τη Φανή που έκαιγε τα σωθικά μου, αλλά το 5άστερο Metaxa -σκέτο πετρέλαιο!- που μόλις είχα ρουφήξει απ’ τη μικρή φιάλη που φύλαγα στην εσωτερική τσέπη. Τη Φανή την είχα ξεχάσει απ’ τη δεύτερη κιόλας βραδιά, απλά δεν το ‘λεγα στους φίλους μου… ήθελαν να μου πασάρουν ξανά την απερίγραπτη Άννα που είχα παρατήσει με το που απολύθηκα απ’ την Αεροπορία. Και την είχα παρατήσει τότες, γιατί ενώ εγώ της έλεγα ότι ήταν άγγελος της γης – άστρο της αυγής – ξανθό φεγγάρι, εκείνη δε χαμπάριαζε από φούμαρα, ήθελε πάντα κάτι να γυαλίζει…
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΑΠΛΩΣΑΜΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΠΑΛΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΛΑΜΙ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΤΟΥ ΓΚΑΡΣΙΑ, ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Τότε στη Βηθλεέμ θέλοντας να προσφέρουμε στο Χριστούλη λιβάνι ως ένας από τους τρεις μάγους, δεν φανταζόμασταν ότι ο επιδειξίας ο Μέλχιορ θα έφερνε χρυσάφι με αποτέλεσμα να φανούμε γύφτοι…
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΜΕ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ MICROSOFT ΣΗΚΩΘΗΚΑΜΕ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΑΜΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ: ΠΑΡΤΑ ΕΞΥΠΝΑΚΙΑ GATES! ΚΑΝΕ ΤΟΝ ΘΥΡΩΡΟ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ…
Όταν ένιπταμε τας χείρας μας και εδίδαμε το δικαίωμα στο λαό να ψηφίσει με sms για την τύχη εκείνου του νεαρού Ναζαρηνού, δεν ξέραμε ότι αρκετά χρόνια μετά θα γίνουμε άλλοθι για τον κάθε περίεργο που σε οποιοδήποτε πρόβλημα θέλει απλά να βγάλει την ουρά του απ’ έξω…
