Όταν έμαθα την απόδοση για το διπλό του Δαυίδ στην έδρα του Γολιάθ, έριξα ένα δεκάευρο έτσι για τον χαβαλέ. Άρχισα, δε, να πιστεύω ότι μπορεί και να τα πάρω όταν άκουσα τις δηλώσεις του Δαυίδ στη συνέντευξη τύπου «ήρθα εδώ να παίξω ένα ανοικτό παιχνίδι, σέβομαι τον μεγάλο αντίπαλο μου, αλλά πιστεύω με μια οργανωμένη άμυνα και θα μου δωθεί η ευκαιρία να χτυπήσω τον αντίπαλο μου στη weak side και να πάρω τον αγώνα». Ακόμα θυμάμαι το σχόλιο του γέρου μου «μου αρέσει ο μικρός έχει τσαγανό…».
Κάθε φορά που μας καλεί μία πρώην στον γάμο της, επισκεπτόμαστε spa για να δείχνουμε φρεσκαδούρες και να κάνουμε τη νύφη να σκεφτεί πόσο λάθος έκανε που δεν παντρέυτηκε εμάς.
…ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΑ ΚΑΡΦΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΩΝ ΝΟΡΒΗΓΩΝ ΣΤΟΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΝΟΤΙΟ ΠΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΣΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΧΙΟΝΙ, ΟΠΩΣ ΕΙΧΑ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΩ ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ… ΕΝΙΩΣΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΩ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ΣΤΑ ΓΑΝΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ ΔΑΚΡΥ ΠΑΓΩΣΕ ΜΕΣ’ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΜΟΥ…
Όταν πηγαινουμε να αγορασουμε τον «Ριζοσπαστη», ο περιπτερας συνηθως θα μας τον δωσει διπλωμενο ετσι ωστε να μην φαινεται ο τιτλος.
Όλοι σπρωχτήκαμε για το ποιος θα πρωτοχτυπήσει παλαμάκια στο ζεϊμπέκικο του Γρίμπιλα, στο πλαίσιο των πανηγυρισμών του Ιωνικού για την άνοδο, στα τοπικά μπουζούκια.
ΟΤΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑΥΛΟ ΓΙΑ ΚΙΝΑ, ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΑΖΑ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ MALACCA STRAIGHT, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ Ο ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΖΟΣ ΚΑΜΑΡΩΤΟΣ ΜΟΥ: “ΓΚΙΑΤΙ ΓΚΕΛΑΕΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ;”
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΔΑΜΟ, ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΕΞΙΜΟ ΕΝΟΣ ΣΤΑΔΙΟΥ ΕΧΩΣΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗ ΣΑΡΙΣΣΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΛΑΣΠΩΜΕΝΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ ΣΑΝ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ, ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΝΕΣΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΑΧΗ ΕΝΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΛΩΤΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΑΝΔΑΛΙ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΤΟΥ ΑΝΑΒΑΤΗ, ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΩ. ΟΛΟΙ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΘΛΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΤΑΝ ΓΥΡΝΟΥΣΑΜΕ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ, ΜΑ ΤΟ ΔΙΑ…
Όταν, πρωτοχρονιά του 1930, ο Αλ Καπόνε κερνούσε στο μπαρ του Σικάγο ουίσκι κι εμείς του είπαμε “είσαι κάποιος που προσφέρει κάτι συνηθισμένο μια ξεχώριστή μέρα”, δεν κολώσαμε καθόλου όταν οι μπράβοι του έστρεψαν τα αυτόματα στη μούρη μας και του προσφέραμε αντί για metaxa, ΤΟΥΜΠΑ LIBRE (3/4 ρετσίνα, 1/4 κόκα κόλα) ανακατεμένα, όχι χτυπημένα.
Όταν βρήκαμε τα σκούρα στον λαβύρινθο του Μινώαν Κουίζ, στείλαμε τον Θησέα και προχωρήσαμε στο «ένωσε τις τελίτσες με τους αριθμούς», ελπίζοντας οτι θα τον φάει ο Μινώταυρος και εμείς θα γυρίσουμε στον Πειραιά με το κρισκραφτι σούζα απο την Κνωσσό, αγκαλιά με την χανιόλα Αριάδνη για να πάμε στη φιέστα. Πάει το Αριαδνέτο, πάνε και τα πριμ. Επιστροφή στο Ε9 είπε ο Αιγαίας όταν είδε το μαύρο βρακί του Αριαδνέτου.
Όλοι μας, όταν πέσαμε ένα βράδυ από την Ακρόπολη και βρήκαμε πορτοφόλι, ξενερώσαμε που είχε μέσα μόνο 500ευρα. Που να βρεις άνθρωπο να σου κάνει ψιλά βραδιάτικα, διάολε…
Όλοι μας, την πρώτη φορά που συμμετείχαμε σε Μινωικά Ταυροκαθάρψια, είχαμε την αγωνία, να μη μας αναποδογυριστεί το χιτώνιο -την ώρα που περνάγαμε πάνω από τον ταύρο- και φανούν τα καμπανέλια μας.
