Τσάντα του Σκλαβενίτη μόνο εσύ… Μόνο εσύ, αγαπητή πλαστική και τιμημένη τσάντα του Σκλαβενίτη έχεις κάτσει να σε κραδαίνει το χέρι κάθε Έλληνα. Μόνο εσύ αδιαμαρτύρητα έχεις ντύσει καλάθια αχρήστων, καλαθάκια τουαλέτας και οικιακών απορριμάτων και τα έχεις στολίσει με την ομορφιά σου, αυτή τη λιτή και απέρριτη. Μόνο εσύ έχεις αυτό το “σ” για σήμα και ως άλλος σούπερμαν έχεις κατακτήσει κάθε ελληνικό χέρι και σπίτι με τον πληθυσμό και το δυναμισμό σου. Μόνο εσύ βρισκόσουν στο χέρι μου όταν ήμουν στο Λονδίνο. Όχι, αγαπημένη μου τσάντα, δεν κράτησα Tesco, δεν κράτησα Sainsbury’s, δεν κράτησα Sommerfield. Εσένα κράτησα για να τους τη σπάω. Σε έφερα σε δεκάδες από την πατρίδα, για να έχω πλαστικό Ελληνικό στα χέρια μου. Πλαστικό από τον τόπο σου κι ας είν και μπαλωμένο. Αλλά εσύ δε σκίζεσαι… Μ’εσένα περπατησα στο Mayfair, στη Bond Street, στη Regent Street, σε κράτησα και μια Ελλάδα ήταν μαζί μου, μαζί με τόσες φωνές που σε αναγνώριζαν και νοσταλγούσαν πατρίδα…
– Να βάλω; – Να βάλεις… αλλά πρόσεχε το ποτό, μην το χύσεις. – Έλα, έλα, να σου βάλω κίτρινο, ποιός τη χέζει την κυρά σου; – Μα εγώ δεν πίστεψα στο σουρεαλισμό της σοσιαλιστικής κοινωνίας, μόνο βενζίνη βάζω στη σκούνα. – Τέλος πάντων, θες ντοματίτσα; Μήπως την μαγική μου τρίχα; – Έχεις δίκιο, η πουτ@ν@ με πούλησε για λίγη σιγουριά. – Και η συκωταριά δεν λέει τίποτα χωρίς κρασάκι. – Άσε που μου πάτησαν το σκυλί, τώρα δεν έχω κανένα να δείρω όταν με πονάει ο νεφρός μου. – Δεν πειράζει, πάρε Προζάκ, πρέπει να γεμίσω τη καραμπίνα με καρπουζόφλουδα. Αύριο θα παντρευτεί η αδερφή μου και ο κλόουν μας το έσκασε από το υπόγειο. – Να ρθώ κι απόψε, που να κοιμάται άραγε απόψε; – Άσε φίλε, πάω στη γωνιά μου να κλάψω, αρκετά ένοιωσα. – Καλό βόλι, αλλά καλύτερα να ρίξεις ξυδάκι μπαλσάμικο στη σαλάτα, η σόγια σος είναι αηδία…
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ ΤΩΝ EΡΤΖΙΑΝΩΝ, ΠΑΡΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΚΡΟΥΟΝΤΕΣ ΤΑ ΚΥΜΒΑΛΑ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΩΝ ΛΟΓΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΏΠΟΙ. Α) ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ, Β) ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ ,Γ) ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΥΠΕΡΑΓΟΡΑ, Δ) ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΜΟΥ, ΛΙΓΟ ΚΥΠΡΙΟΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΓΚΕΙ, ΠΟΥ ΟΠΟΤΕ ΜΕ ΣΥΝΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ ΛΕΕΙ: AΓΟΡΑΡΕ, ΠΑΛΙ ΑΔΕΙΟ ΤΟ ΣΟΥΠΕΡΥΜΑΡΚΕΤ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑΝ, ΜΑΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΛΟΝ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΤΙΜΕΣ!
ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ… ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΖΗΣΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ… ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ, ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΣΩ ΤΗΛΕ-ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ Ή ΑΜΕΣΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ (ΠΛΕΙ ΟΦΣ ΚΑΙ ΟΦ ΣΙΖΟΝ ΦΙΛΙΚΑ). ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ! ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΛΟΙΠΟΝ:
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΓΩΝΙΑ ΡΙΨΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΟΥ ΝΕΡΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΜΕ ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΙΧΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΑ 40 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΝΟΚ ΑΟΥΤ.
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ!
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΜΕΣΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙΣ ΣΕ ΠΙΘΑΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΙΤΕΘΕΙ Ο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ ΜΕ ΤΑ 4 ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ.
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΩΣ Ο 12ΟΣ ΠΑΙΧΤΗΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ 1,50/250 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΜΠΑΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ…
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΕΞΥΠΝΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΟΠΩΣ «ΠΩΣ ΓΕΝΕΙΝ ΑΤΟ», ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ -ΚΥΡΙΩΣ ΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΑ, ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΥΡΕΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΔΟΝ ΚΩΣΤΑΒΑΡ ΚΑΙ ΠΑΝΩ)…
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΤΡΩΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΙΣ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΛΟΦΑΚΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΣ!
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΙΘΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ! (ΠΕΤΑΞΟΥ ΣΤΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΜΑΤΣ ΓΙΑ «ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟ» ΚΑΙ ΣΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΕΡΟ-ΚΑΦΕ-ΤΣΑΙ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ!).
-ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΟΤΙ Η ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ, ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΓΡΑΜΟ, OΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΟ ΕΝΑ ΔΟΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΨΗΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ (ΑΥΤΑ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΙΣ ΤΗΛΕ-ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ), ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ (15-14 ΠΕΝΑΛΤΙ ΠΕΡΣΙ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ!)
-ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΣΤΑ ΕΝΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΣΤΑ: 18 ΑΝΩΡΙΜΟΣ-ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ/25 ΩΡΙΜΟΣ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ/30 ΜΕΣΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ/35 ΕΜΠΕΙΡΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ/40 ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ, ΙΚΑΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ Β’ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ή ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΣΕ ΚΑΝΤΙΝΑ!
ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΟ ΕΛΛΗΝΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΣ ΑΕΙ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ! ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!!!
Στην αρχή κάθε νέας σχολικής… ε, με συγχωρείτε ποδοσφαιρικής χρονιάς και αφού μας ζαλίσουν με στερεότυπα του τύπου “το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος κι όχι αγώνας σπριντ”, “η άλφα ομάδα που δεν παίζει καλά θα φορμαριστεί αργότερα όταν βγει η δουλειά της προετοιμασίας” κτλ., καθόμαστε να απολαύσουμε το προσφερόμενο θέαμα -κυρίως από τις διεκδικήτριες ομάδες του τίτλου. Και εκεί αρχίζει ο παραλογισμός του (ψευτο)διλλήματος “θέαμα ή αποτέλεσμα”.
Και εξηγούμαι: Τα παιχνίδια των πρώτων αγωνιστικών είναι εξαιρετικά σημαντικά (αν δεν το ξέρατε) διότι η ομάδα κινδυνεύει να μείνει από νωρίς πίσω στην κούρσα αν έχει ένα-δυο “άτυχα” αποτελέσματα, οπότε είναι σαφώς προτιμότερες “επαγγελματικές” νίκες απέναντι σε μικρότερες ομάδες ή νίκες πάση θυσία στα ντέρμπι ακόμα και με “μισό-μηδέν”. Τα παιχνίδια των μεσαίων αγωνιστικών είναι εξαιρετικά σημαντικά (αν δεν το ξέρατε) διότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική καμπή του πρωταθλήματος που περιλαμβάνει και τον άτυπο μεν απαραίτητο για ψυχολογικούς λόγους δε, τίτλο του πρωταθλητή χειμώνα. Επομένως,ακόμα κι αν κάποιες ομάδες είναι φορμαρισμένες, είναι σαφώς προτιμότερες “επαγγελματικές” νίκες απέναντι σε μικρότερες ομάδες ή νίκες πάση θυσία στα ντέρμπι ακόμα και με “μισό-μηδέν”.
Τα παιχνίδια των τελευταίων αγωνιστικών είναι εξαιρετικά σημαντικά (αν δεν το ξέρατε, άμπαλοι) διότι κάθε χαμένος βαθμός μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια του πολυπόθητου τίτλου οπότε είναι σαφώς προτιμότερες “επαγγελματικές” νίκες απέναντι σε μικρότερες ομάδες ή νίκες πάση θυσία στα ντέρμπι ακόμα και με “μισό-μηδέν”. Και αναρωτιέται ο απλός, ο αγνός, ο αντικειμενικός φίλαθλος (εγώ δηλαδή): πότε, διάολε,θα παρακολουθήσουμε απελευθερωμένο ποδόσφαιρο, δουλεμένους συνδυασμούς, πληθώρα ευκαιριών; Πότε θα σταματήσει ο ρυθμός, ακόμα και των μεγάλων ομάδων μας, να ισούται με το slow motion των άλλων,των ξένων;
Μετά από υπολογισμούς που διήρκεσαν 7 μέρες και 8 νύκτες ανακάλυψα ότι αν διαιρέσουμε τον αριθμό των συγκρίσεων με το Γκόντζο με τον αριθμό τριλημμάτων του Σκιτσοφρενούς και στο αποτέλεσμα προσθέσουμε τις παρεμβάσεις του Μακ Πάπας υψωμένες σε δύναμη που θα ισούται με τον πληθυσμό των κατοίκων του χωριού του Βαϊμάκη, θα βρούμε τις μέρες που υπολείπονται μέχρι το τέλος του πλανήτη. Σύμπτωση; Δε νομίζω…
Μια φορά και έναν καιρό στην αρχαία Ελλάδα ήταν ένα νεαρό ζευγαράκι, ο Σταύρος και η Ερασμία. Το ζευγαράκι αυτό ήταν πολύ ευτυχισμένο και χαρούμενο μαζί. Μοιραζόντουσαν πολλά πράγματα μαζί όπως να πηγαίνουν σε συναυλίες, εκδρομούλες στην Ιθάκη για να δει η Ερασμία την φίλη της την Πηνελόπη και άλλα πολλά. Μια μέρα ο Σταύρος καθόταν στην καφετερία της σχολής του στην Αθήνα αμέριμνος και αγέρωχος περιμένοντας την Ερασμία που είχε κάτι δουλειές στην γραμματεία. Η Ερασμία τον πλησίασε με ένα βλέμμα χαρούμενο και λυπημένο ταυτόχρονα (πως γίνεται αυτό μη με ρωτάτε, παραλήρημα είναι, ότι μου κατέβει γράφω) και του ανακοίνωσε τα μαντάτα. -Αγάπη μουυυυ -Ωχ, (είπε από μέσα του). Τι έγινε; (είπε απέξω του) -Με πήραν να σπουδάσω στην Ισπανία. Πρώτη φορά από τότε που πέθαναν οι δεινόσαυροι γίνεται κάτι τέτοιο, θα είμαι η πρώτη σε ολόκληρη τη γη που θα πάει σε Πανεπιστήμιο της Ευρώπης για σπουδές, είμαι πολύ συγκινημένη.
Έτσι και έγινε, μετά από μία εβδομάδα η Ερασμία μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε, αφήνοντας πίσω το Σταύρο απαρηγόρητο να μαζεύει τα κομμάτια του στα χαμετυπεία της αρχαίας Συγγρού. Δεν άντεξε όμως, η καρδιά του ήταν στην Ερασμία, κάτι έπρεπε να κάνει, κάτι έπρεπε να γίνει και να την φέρει κοντά του.
-Θα πάω να την βρω, μα τους χίλιους Ηρακλειδείς θα την φέρω κοντά μου.
Φτάνοντας στην Ισπανία ο Σταύρος μπήκε σε ένα ταξί (εκείνα τα παλιά που τα σέρνει ο ταρίφας με τα χέρια. Έχω δει Ηρακλή εγώ και ξέρω) και τράβηξε για το Πανεπιστήμιο όπου φοιτούσε η Ερασμία. Μετά από πολύ ψάξιμο έφτασε έξω από την πόρτα που έμενε η Ερασμία, φόρεσε το καλό του χαμόγελο και χτύπησε την πόρτα. -Εσύ εδώ; -Εγώ (και την αγκαλιάζει) -Τι κάνεις εσύ εδώ; -Ήρθα να σε πάρω (της είπε) -Να Σταύρο αυτό δεν γίνεται, τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν. -Τι άλλαξε; -Να… θες η απόσταση, θες η μοναξιά, γνώρισα κάποιον. -Ποιον; Πότε; Που; Πως; -Λαρα Γκαρσία Ντάνι λέγεται. Αυτό ήταν, σάστισε, έχασε την γη κάτω από τα πόδια του. Απογοητεύτηκε τόσο που ήθελε να ανοίξει το στόμα του κάποιο μεταλλαγμένο χέλι και να τον καταπιεί (Mits Bucanan rules). Έφυγε, γύρισε απογοητευμένος στην ξενοδοχοκαλυβο του και κοιμήθηκε. Αύριο γυρνούσε Ελλάδα. Την άλλη μέρα έφτασε στο αεροδρόμιο και περίμενε για να φύγει. Η Ερασμία εντωμεταξύ ένοιωθε τύψεις και έτσι, μη μπορώντας να τα αντέξει αυτό, τράβηξε για τα αεροδρόμιο μπας και τον προλάβει. Ψάχνοντας για ταξί, ένας ταρίφας που τον λέγανε Daniel Alves έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και, περνόντας κοντά από την Ερασμία πάτησε ίσα-ίσα μία κοτρόνα που βρισκόταν κάτω, εκείνη εκσφενδονίστηκε στον αέρα με αποτέλεσμα να πέσει στο πρόσωπο της Ερασμίας αφήνοντας την στον τόπο. Ο Σταύρος έφυγε από την Ισπανία και ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ μη μαθαίνοντας ότι η Ερασμία δεν ήταν πια σε αυτόν τον κόσμο. Από τότε και προς τιμήν της Ερασμίας δημιουργήθηκε το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών ERASMUS. Από εκεί πήρε το όνομα του. Θεώρησα υποχρέωση μου να σας διηγηθώ αυτά τα γεγονότα γιατί είναι μια ιστορική αλήθεια
Υ.Γ Τα πρόσωπα και τα γεγονότα μετά τις ερωτήσεις Ποιον; Πότε; Που; Πως; είναι τυχαία και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι πραγματικότητα. Αφιερωμένο στην ΠΟΥ**ΝΑ την Ερασμία που με παράτησε για ένα φλώρο Ισπανό. GO TO HELL ERASMIA.
Καταδικάζουμε την άδικη δολοφονική επίθεση του De Jong κατά του καημένου μικρού κορδελάκια Messi του Upon Tyne (άπον τάιν). Πέραν του αστείου της δολοφονικής τσουρουκιάς του De Jong, και του παράλληλου τραυματισμού του Coloccini (τράβηγμα στον προσαγωγό) που μας στέρησε κάθε ελπίδα εκδίκησης, η ζημιά μπορεί του πιτσιρικά να του κοστίσει περισσότερο από 6 μήνες. Και εμάς, πάει στο διάλο, 1 χρονιά είναι, την είχαμε στηρίξει πάνω του, κουτσά στραβά θα τη βγάλουμε και άμα πέσουμε θα ξαναανέβουμε του χρόνου. Γιατί να το κάνεις αυτό σε ένα παιδί που κατά γενική ομολογία “τό ‘χει”; ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ! ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΟ ‘ΧΕΙΣ! ΑΜΠΑΛΕ! ΑΧΡΗΣΤΕ! ΔΟΛΟΦΟΝΕ ΤΣΟΥΡΟΥΚΑ ΝΤΕ ΓΙΟΝΓΚ ΑΜΑ ΣΕ ΠΕΤΥΧΩ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΟΥΡΗΣΩ!
Στους χαλεπούς καιρούς που περνούμε, η αναζήτηση εργασίας είναι όλο και δυσχερέστερη. Αποφάσισα λοιπόν, να κάνω το τίμιο βήμα να ανοίξω επιχείρηση.
Όχι, δεν θα πουλάω μέταλλα, κόλλες και στεγανωτικά, ούτε προϊόντα δομικά, αλλά θα πουλάω ονόματα ομάδων. Κάθισα και σταχυολόγησα το κατάλληλο όνομα ποδοσφαιρικής ομάδας, για τον κατάλληλο τόπο. Τα ονόματα είναι για ομάδες που ξεκινούν τοπικό πρωτάθλημα, μοιάζουν αρκετά στα ονόματα των ομάδων που ήδη υπάρχουν, αλλά έχουν και μια essence (που λένε στο χωριό του Βαϊμάκη) πιο intellectual (που λένε εκεί που πήγε στρατό ο Τσαούσης).
Παρακαλώ, αν το βρίσκετε ενδιαφέρον, βοηθήστε και εσείς σ’ αυτό το εγχείρημα και αν έχετε καλές ιδέες μπορεί να σας προσλάβω! Μην ξεχνάτε, οι καιροί είναι δύσκολοι… Έχω ψάξει εγώ δουλειά και ξέρω…
Πάρτε τα ονόματα ομάδων (copyrights reserved by the federal association “Vimakis makarena, kai Tsaousis me perthena”):
Χαρταετός Γκατσαβούρας
Ίλιγγος Ακτινιδίου
Σκοτοδίνη Ελασσόνας
Brooklyn κάτω Άνω Παναγιάς
Αρισταρχίδης άνω Κωλοτούμπας
Βέλαγμα Κατσίκας
Συμφερτός Κορινθίας
Σεισμός Ρόδου
Δόξα Πατρεί Αχαΐας
Νεροποντή 2006 Λουτρακίου (θυμάσαι τι είχε κατεβάσει…)
Εμετός Παρακούντας
Μπαλονάκι Ποσειδώνα
Ψαροβελονιά Ιθάκης
Βολ-Πλανέ Κουρκουμπινιάς
Φυσοκάλαμο Τζιτζιφιών
Χαλάστρα Βαγίας
Διαρροή Κρυόβρυσης
Τερηδόνα Ιλισίων
Γομολάστιχα Παιανίας
Ριφιφί Ν. Μάκρης
Ψαρονέφρι Δραπετσώνας
Χαλβάς Φαρσάλων (χρεώνεται επιπλέον γιατί έχει εξ’ αρχής χιλιάδες fans)
Νιτρομπούκαλο Κορίνθου
Ξεσπίτωμα Καζαμπλάνκας
Σκυρόδεμα Κρανιδίου
Μηχανισμός Αντικυθήρων (έχει απόηχο και στο εξωτερικό, θα προσελκύσει ξένους παίχτες)
Ξεφτέρνιασμα Λασιθίου
Κλιματική Αλλαγή Νέας Ιωνίας
Φωτοστέφανο Κοζάνης
Μπρος-Πίσω Νεοχωρίου
Αντάμωμα Ηπειρωτών
Ανάλυση του επερχόμενου ντέρμπυ
«Ο Νίκος ο Νιόπλιας θα φύγει. Μετά την πρώτη παραίτηση του φάνηκε πόσο αδύναμος είναι. Δεν κάνει για τον Παναθηναϊκό, ποτέ δεν έκανε», είπα με στόμφο, λες και ανέλυα σε κάποιο άμπαλο συμφοιτητή μου την θεωρία των χορδών, και ακολούθως γέμισα ακόμη μια φορά το ποτήρι μου με ουίσκι.
«Μην είσαι απόλυτος», ήρθε η απάντηση απ’ τον Μπάτμαν. «Ξέρεις πόσες φορές βρέθηκα στο έλεος του Τζόκερ, και ενώ όλα φαίνονταν χαμένα, την γλίτωσα; Ο Νιόπλιας αν πάρει το ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό θα εξασφαλίσει και πίστωση χρόνου. Το σκέφτηκες αυτό το ενδεχόμενο; Είναι υπαρκτό…».
«Ποτέ μη λες ποτέ», ξεκαθάρισε ο Ντ’ Αρτανιάν. «Σε μια μονομαχία όλα είναι πιθανά. Εξαρτάται από την ικανότητά σου στην ξιφομαχία, από την εξυπνάδα αλλά και από την κατάσταση του αντιπάλου. Εγώ έχω μονομαχήσει πάμπολλες φορές και ξέρω. Αν ο Νιόπλιας στήσει την ομάδα όπως πρέπει και μπλοκάρει τα ατού του Ολυμπιακού, τότε μπορεί να πάρει το ματς και να γίνει ο πρώτος μάγκας. Είναι καθαρά θέμα τακτικής».
«Πιείτε κρασί και διασκεδάστε. Όλα τα’ άλλα δεν έχουν σημασία», πετάχτηκε σαν πορδή ο Διόνυσος.
«Άντε πάγαινε ρε παγανιστή», ήταν η προτροπή του Λούκι Λουκ. «Ο Νιόπλιας θα κάνει αυτό που πρέπει. Θα πυροβολήσει πιο γρήγορα και απ’ τη σκιά του και θα πιάσει κότσο τον Βαλβέρδε. Εγώ μεγάλωσα στην Κοζάνη και τον ξέρω τον Νιόπλια. Είναι μαχητής και καταφερτζής. Μπορεί να αντέξει στα δύσκολα».
«Κάτσε ρε Λούκι εσύ δεν μεσουράνησες στην Άγρια Δυση;», ρώτησε με γνήσια απορία στα μάτια ο Ναπολέων.
«Άσε μας ρε «Λεό» που θες και εξηγήσεις. Μήπως να σου θυμίσω το Βατερλώ; Εγώ στην Κοζάνη γεννήθηκα εκεί θε να πεθάνω».
Το κλίμα στο πάρτι βάρυνε. Ο Λούκι προσπαθούσε να κόψει το τσιγάρο αλλά το ματσάκι από μάραθο στο στόμα δεν βοηθούσε. Δεν ήταν το κατάλληλο υποκατάστατο και αυτό φαίνονταν στη συμπεριφορά του. Η αποχή τον είχε οδηγήσει στο να βαρέσει μπιέλα.
«Πάντως αν θέλετε τη γνώμη μου μία είναι η λύση», είπε ο Κόμης Δράκουλας και άφησε διακριτικά στο τραπεζάκι το ποτήρι του με το βαθυκόκκινο υγρό. «Να παίξει η Πανάθα με σύστημα Ευρώπης. Να φορτώσει το κέντρο, όπως με την ΑΕΚ, να βγάλει απ’ την ενδεκάδα τον Γκαρσία και να περιμένει να χτυπήσει στην κόντρα. Αν δεν είναι τόσο άτυχος ώστε να το φάει ξανά στα πρώτα λεπτά, μπορεί να ισορροπήσει το ματς και να κάνει τη ζημιά σε κάποια αντεπίθεση. Δεν θα ήταν κακό μάλιστα να παίξει με λίμπερο πίσω. Χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιος να διορθώνει τις βλακείες των Σαριέγκι-Μπουμσόνγκ».
Όλοι κοίταξαν με θαυμασμό τον Κόμη, εκτός απ’ τον Μαθουσάλα. «Σιγά μην παίξει με λίμπερο ρε τιτίκα. Θα έπρεπε να γνωρίζεις πως οι μοντέρνοι προπονητές έχουν βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον λίμπερο. Που ζεις, στη Ρουμανία του 15ου αιώνα; Αφού δεν το κατέχεις το άθλημα, γιατί δεν το γυρνάς στο μπάντμιντον»;
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν εύκολα μετά από αυτές τις δηλώσεις. Όλοι περίμεναν το έναυσμα για τη μάχη. Υπήρχε επιφυλακή και σιωπηλή προετοιμασία στην αίθουσα ώσπου… ο Μπάτμαν έκανε την μεγάλη κίνηση και αποχώρησε. Ευτυχώς, το παράδειγμά του ακολούθησαν κι άλλοι και έπειτα από μερικά λεπτά η σάλα άδειασε.
Κάθε πάρτι που σέβεται τον εαυτό του, καταλήγει να είναι δυο άνδρες και ένα μπουκάλι ουίσκι. Έτσι και τώρα.
«Μην κλέβεις τις ατάκες μου», ψιθύρισε από δίπλα ο Τζον Κόνστανταϊν και άναψε ακόμη ένα τσιγάρο. Μείναμε σιωπηλοί για λίγο, πίνοντας και καπνίζοντας. Εγώ έπινα δηλαδή και ο Τζον κάπνιζε. Ασύστολα…
«Τελικά τι θα γίνει στο ντέρμπυ Τζον. Πες μου τη γνώμη σου, δεν μίλησες καθόλου απόψε».
«Ο Νίκος Νιόπλιας έχει φύγει. Έχει τελειώσει απ’ τον Παναθηναϊκό. Είναι παρελθόν», είπε.
«Μα δεν απολύθηκε ρε Τζον. Αυτός θα κοουτσάρει την ομάδα με τον ΟΣΦΠ. Ξέρεις κάτι παραπάνω και δεν το λες»;
«Ο Νιόπλιας έχει φύγει», επέμεινε ο Τζον και άναψε ακόμη ένα τσιγάρο με τη γόπα του προηγούμενου…